Natuurlijke bronnen$​​​​​​​​​​​​​​​
Het ijzer in de voeding komt voor onder twee vormen, haem en non-haem. Het eerste is van dierlijke oorsprong (vlees, pluimvee, vis) en het tweede van plantaardige oorsprong (groenten, peulgewassen, granen en fruit).

IJzerresorptie
Gastro-intestinale resorptie van ijzer gebeurt volgens de beschikbare ijzerreserve in het organisme: bij normale reserve 10% van het ingenomen ijzer, bij lage reserve 20 tot 30%. Op oudere leeftijd is er geen verminderde resorptie, maar wel een lagere opname van ijzer in de rode bloedcellen$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​.

Nader onderzoek bij ferriprieve anemie
In geval van ferriprieve anemie is een endoscopisch onderzoek (gastroscopie en/of coloscopie) geïndiceerd bij vrouwen boven de 50 jaar (willekeurige grens) die geen menorragie hebben en bij mannen boven de 50 jaar (willekeurige grens)$​​​​​​​​​​​​​​.

Bepaling van de ijzerstatus

De serumferritineconcentratie is de meest gevoelige en specifieke test om ijzertekort op te sporen. De test is moeilijker te interpreteren bij een acuut inflammatoir syndroom en het is dan wenselijk de test te herhalen. Er worden ook andere grenzen voor tekort voorgesteld in geval van hartfalen en nierfalen$​​​​​​​​​​​​, leverziekte en kanker$​​​​​​​​​​​​.

Dosering

• Klassiek wordt 100 tot 150 mg elementair ijzer per dag aanbevolen$​​​​​​$​​​​​​$​​​​​​$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​. 
• Bij een verhoogde PH ter hoogte van de maag (in geval van gastritis en/of gebruik van PPI's) is de ijzerresorptie verminderd waardoor bij een ernstige anemie een dosisverhoging noodzakelijk is$​​​​​​​​​​. 
• Bij ouderen boven de 80 jaar heeft de toediening van ijzer in een dosis van 15 mg per dag hetzelfde effect op het hemoglobinegehalte (maar met minder ongewenste effecten) als dosissen van 50 en 150 mg$​​​​​​​​​​​​​​.

Toedieningsvormen van ijzer

• Bij ferriprieve anemie zijn de meest aangewezen vormen van ijzer tweewaardige ijzerverbindingen (Fe⁺⁺) zoals ijzerfumaraat, ijzergluconaat en ijzersulfaat omdat ijzer voornamelijk in deze vorm wordt opgenomen$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​.
• IJzer wordt vrijwel uitsluitend in het eerste deel van de darm opgenomen, en omdat bij preparaten met vertraagde vrijstelling de grootste afgifte plaatsvindt in het distale deel van de darm, is de ijzeropname bij die preparaten theoretisch geringer, waardoor ze theoretisch niet aanbevolen worden$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​.
• Ijzerfumaraat en ijzersulfaat zonder vertraagde vrijstelling zijn in België niet beschikbaar zijn
• Hierdoor valt de keuze noodzakelijkerwijze op ijzergluconaat.

Ongewenste effecten/toxiciteit
De belangrijkste ongewenste effecten van de inname van ijzerzouten zijn maaglast, diarree, obstipatie en zwarte stoelgang. Ijzersulfaattabletten kunnen ulceraties van de mondmucosa veroorzaken$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​. Gastro-intestinale klachten kunnen optreden bij 10 tot 20% van de patiënten waardoor de therapie vaak vroegtijdig gestopt wordt$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​. Er zijn talloze medicamenteuze interacties met ijzer$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​. Bruistabletten zouden theoretisch plaatselijk intensiever contact van de ijzerionen met de darmwand geven. Of hierdoor een snellere stijging van de hemoglobinewaarde met minder ongewenste effecten wordt bereikt dan met gewone tabletten is niet goed onderzocht$​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​.