Pijn en ontsteking, osteo-articulaire aandoeningen

• Acute en chronische* nociceptieve pijn (artrose inbegrepen): eerste stap.
• Koorts: eerste keuze.

* Bij patiënten met chronische pijn kunnen bepaalde pijnstillers terugbetaald worden via hoofdstuk IV (a priori controle, categorie b, levenslang geldig), zie Folia januari 2022.

• Gewicht <50 kg, chronische ondervoeding en de aanwezigheid van lever- of nierinsufficiëntie zijn risicofactoren die des te vaker voorkomen bij oudere patiënten en die een aanpassing van de dosering rechtvaardigen.
• Toedieningsweg: bij voorkeur oraal.
• De maximale dagelijkse dosis varieert afhankelijk van de duur en de aard van de pijn evanals het profiel van de patiënt (aanwezigheid van risicofactoren):
  • In afwezigheid van risicofactoren: per os 500 mg à 1 g, tot 4 x p.d. (max. 4 g p.d.).
  • Bij chronisch gebruik men raadt aan bij ouderen sowieso een dosis van 3 g per dag niet te overschrijden.
  • Indien nodig (in geval van ernstige pijn ) is het mogelijk om de maximale dagdosis te verhogen tot 4 g gedurende enkele dagen (maximum 4 weken).
  • In aanwezigheid van risicofactoren:
    • indien ≥ 50 kg: per os: max. 3 g p.d.
    • indien < 50 kg: per os: max. 2 g p.d.

• In geval van nierinsufficiëntie moet de dosis worden verminderd en moet een langer doseringsinterval van 6 à 8 u worden gerespecteerd [zie Folia februari 2018].

BIJZONDERE VOORZORGEN VOOR OUDEREN

• leverbeschadiging (icterus en zelfs necrose) bij overdosering (vanaf 10 g in één keer; vanaf 4 g bij alcoholici, bij bestaand leverlijden, bij een laag lichaamsgewicht of na langdurig vasten)

​Zie Repertorium BCFI 8.2.1

• Delen: zie de farmaceutische vormen vermeld in het GGR naast de specialiteit (paracetamol). Zie ook Intro 2.11.7 De toedieningswegen en farmaceutische vormen voor meer informatie over de gebruikte termen.
• Pletten: zie Intro 2.11.12. Pletten van een geneesmiddel. Zie ook Pletfiches (voer de naam van de molecule in de zoekbalk in).

• Bij oudere patiënten blijft paracetamol de eerste keuze  in de initiële  behandeling van zowel koorts als acute pijn en chronische nociceptieve pijn , zelfs bij pijn geassocieerd met artrose.
• De werkzaamheid van paracetamol bij deze indicaties is aangetoond (hoewel het bewijs soms zwak is), maar gegevens bij patiënten van 75 jaar en ouder zijn schaars.Het veiligheidsprofiel van paracetamol is gunstiger dan dat van NSAID's en opioïden. 
• Bovendien is er veel ervaring met het gebruik van dit geneesmiddel, dat verkrijgbaar is in verschillende toedieningsvormen (tabletten, siroop, bruistabletten of oplosbare tabletten, etc.) tegen relatief lage kosten.
• Bij oudere patiënten, net als bij andere chronische pijnpatiënten, is medicamenteuze behandeling slechts één aspect van de algehele pijnbestrijding en moet deze geïntegreerd worden in een multidisciplinaire aanpak.