Cardiovasculair stelsel: 

• Arteriële hypertensie : alternatief bij intolerantie voor ACE-inhibitoren.
• Post-myocard infarct: alternatief bij intolerantie voor ACE-inhibitoren.
• Hartfalen met gedaalde ejectiefractie: alternatief bij intolerantie voor ACE-inhibitoren.

• Nefroprotectie: alternatief bij intolerantie voor ACE-inhibitoren.

• bilaterale stenose van de nierarteriën of stenose bij unieke nier,
• hyperkaliëmie,
• ernstige leverinsufficiëntie.

Zie Repertorium BCFI 1.7.2

Hypertensie

• 80 mg 1x/d, eventueel tot 320 mg 1x/d.

Na myocardinfarct

• 20 mg 2x/d, eventueel tot 160 mg 2x/d.

Hartfalen

• 40 mg 2x/d, nadien langzaam verhogen tot de maximaal verdraagbare dosis (max. 160 mg 2x/d).

• Geen dosisaanpassing nodig bij patiënten met een creatinineklaring > 10 ml/min.

BIJZONDERE VOORZORGEN VOOR OUDEREN 

• Bij ouderen is er een groter risico op verslechtering van de nierfunctie. Om deze reden verdient het de voorkeur:  
  • Vooraf kaliëmie en eGFR te bepalen.
  • Bij aanvang van de behandeling, en na elke aanpassing van de dosis : veranderingen in bloeddruk, nierfunctie en bloedkaliëmie zorgvuldig te monitoren.
• Voorzichtigheid in situaties waarin er een risico is op hypovolemie.
• Let op medicijninteracties, vooral als er een risico is op verminderde nierfunctie: 
  • NSAID’s kunnen het effect van antihypertensiva tegengaan.
  • NSAID’s  en sartanen hebben een additief effect op de verhoging van de kaliëmie denie kunnen leiden tot een verslechtering van de nierfunctie.  Deze effecten zijn meestal reversibel.

 

• hypotensie na de toediening van de eerste dosis van een ACE-inhibitor of na dosisverhoging, 
• verslechtering van de nierfunctie (en soms acute nierinsufficiëntie), 
• hyperkaliëmie, zelden hyponatriëmie.
• gastro-intestinale stoornissen (o.a. diarree).
• angioneurotisch oedeem 

Zie Repertorium BCFI 1.7.2 

• verhoogd risico op ongewenste effecten zoals:
  • nierinsufficiëntie(NSAID's diuretica,),
  • hyperkaliëmie (Kzouten, heparines, trimetoprim..)
  • hyponatriëmie (SSRI, SNRI, antiepileptica thiazidediuretica, hypoglycemiërende sulfamiden..)
  • overdreven bloeddrukdaling, vooral orthostatisch (antihypertensiva, nitraten, levodopa of alcohol en bij volumedepletie).
• vermindering van de renale klaring van digoxine, lithium, metformine,
• spierkrampen (Via elekrolytenstoornissen: diuretica, laxativa, corticoïden,..).

zie Repertorium BCFI 1.7.2

• Delen: zie de farmaceutische vormen vermeld in het GGR naast de specialiteit (valsartan). Zie ook Intro 2.11.7 De toedieningswegen en farmaceutische vormen voor meer informatie over de gebruikte termen.
• Pletten: zie Intro 2.11.12. Pletten van een geneesmiddel. Zie ook Pletfiches (voer de naam van het molecuul in het zoekbalk in).

MOTIVATIE VOOR DE SELECTIE

• Voor de meeste indicaties blijken de sartanen even werkzaam als de ACE-inhibitoren, maar de werkzaamheid van de ACE-inhibitoren is beter onderbouwd. De sartanen kunnen gebruikt worden als er een indicatie is voor een ACE-inhibitor, maar deze laatste bijvoorbeeld hoest veroorzaakt.  Ze worden ook gebruikt bij nefropathie, vooral bij patiënten met type 2-diabetes, maar ACE-inhibitoren blijven hierbij de eerste keuze (zie 1.7.2. Sartanen).
• Valsartan is geselecteerd omdat het de enige sartaan is die voor drie indicaties geregistreerd is : hypertensie, post-myocardinfarct en hartfalen.

 

		Indicatie
		Hartfalen met gedaalde ejectiefractie - onder bepaalde voorwaarden	Arteriële hypertensie - onder bepaalde voorwaarden	Post-myocard infarct - onder bepaalde voorwaarden	Nefroprotectie (diabetes type 2) - onder bepaalde voorwaarden
Criteria voor de selectie	Werkzaamheid	+	+	+	+
	Veiligheid	+	+	+
	Gebruiksgemak	+	+	+	+
	Prijs
	Expert consensus				+